Uit het juiste hout gesneden. Dat heb ik altijd al een mooie uitdrukking gevonden. Het getuigt van degelijkheid, drang naar kwaliteit. Het gaat niet zomaar over een willekeurige den of een trieste wilg, neen, het gaat over het juiste hout. Dat wil dus zeggen dat er fout hout bestaat. Lijkt me vreemd.Zouden bomen dat dan van elkaar zeggen?
“Die eik is echt uit het foute hout gesneden.”
Of meubels?
“Hm, die Louis Quatorze zetel lijkt mij helemaal niet uit het juiste hout gesneden.”
Ik denk van mezelf soms dat ik uit het foute hout gesneden ben. Als ik een uur mijn wekker snooze en dan nog niet uit mijn bed geraak. Wanneer ik naar links wil terwijl al de anderen naar rechts gaan. Of wanneer ik in de winkel overdonderd word door de miljoenen mogelijkheden van Ipods, DVD spelers, home cinema’s en muziekinstallaties. Ik dacht dat ik het wel kon redden met ‘ik wil iets simpels en goed geluid is het belangrijkste.’ Ik heb het niet gered. Nog niet.
Gelukkig denk ik vaker dat ik uit het juiste hout gesneden ben. Als ik helemaal murw uit de filmzaal kom en door de straten dwaal, met het verhaal nog in mij, vol poëzie. Als ik onderweg ben met mijn kleine auto en al de lichten op groen springen, speciaal voor mij. Of wanneer de zon binnenschijnt op de weekendkrant waarin ik het zoveelste goede interview lees. Anouar Brahem speelt dan op de achtergrond. Ah, het heerlijke geluid van mijn vijftien jaar oude, draagbare Samsung.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten