Brosella

Een amfitheater aan de voet van het Atomium, midden in het Ossegempark, fijn gezelschap, goede muziek en een verrassende straattheater-act. Dat is in één zin mijn geslaagde zaterdag op Brosella, een gratis jazz en folk festival. Sinds 1977 wordt het al georganiseerd, gedragen door een massa vrijwilligers en de vrienden van Brosella. Ik ken het nu een vijftal jaren en merk dat het voor vele mensen in mijn omgeving een onbekende naam is in de reeks van zomerfestivals. Een goed bewaard geheim waardoor het vlot bewegen is van de dranktentjes naar de eettentjes naar de wc naar de twee podia. Hoera, 'maar' twee podia die afwisselend een programma aanbieden, geen keuzes te maken dus. Echt een festival op mijn maat. Bovendien volgen ze hun programma en beginnen stipt op tijd met de eerste groep. Dat was meteen een voltreffer van formaat, kijk maar eens op: Dhafer Youssef Quartet. De zanger had jammer genoeg last van een angine en kon niet veel zingen, maar de groep nam ons mee op een tocht langs onbekende en verrassende plekken. Ze wisten de aandacht van het hele theater te vangen.
Regen en zon wisselden elkaar in duizelingwekkend tempo af. Vanop het podium bleek het een prachtig zicht te zijn, die paraplu's die allemaal samen open en dicht gingen.
Wat was er verder nog verrassend?  Pol en Freddy: een ongelooflijke straattheater act met twee gekke Gentenaren en een omgebouwde grasmachine, een pot yoghurt, jongleer kegels en een super grote botsbal.
Het laatste dat ik zag was The Assad Family. Twee super getalenteerde gitaarspelende broers met twee super getalenteerde zingende dochters. 
Allemaal onbekenden voor mij vandaag, allemaal onverwachte kadootjes waar ik super blij van werd eens ze open waren. Laat Brosella nog maar lang een beetje geheim blijven...