Dikken darm

Op een klein eiland in een klein meer op het domein van de Verbeke Foundation ligt Sleep Rectum. Joep Van Lieshout maakte deze dikke darm van polyester, bloedrood aan de buitenkant, voorzien van de nodige aders en spierwit aan de binnenkant. Feiten die mij onbekend waren toen ik de uitnodiging van 15 jaar Rasa kreeg en las dat je een overnachting kon winnen in dit kunstwerk. Vast van plan om dit te winnen, vroeg ik aan een vriend om mee te gaan naar het feest, als mijn persoonlijke geluksbrenger. En kijk, het geluk was aan onze kant en we konden zelfs twee dagen later al terecht in onze gekke bed and breakfast.
We komen laat toe, het is al donker en zonder veel woorden wijst de dame des huizes ons de weg naar ‘den darm’ zoals we Sleep Rectum intussen noemen. Ze geeft een korte rondleiding, enkele praktische tips en laat ons dan alleen achter op het grote domein. We installeren ons en besluiten een avondwandeling te doen.

Hoe heerlijk om de nachtelijke versie te ontdekken van de kunstwerken die her en der verspreid staan. Een kudde paarden ziet er verdacht veel levendiger uit dan overdag, wanneer je beter scheurtjes, gaten kan zien en kleine planten die door hun pantser groeien. Ik voel hun bloed kloppen en verwacht elk moment een briesend geluid in mijn oor. Met voorzichtige passen bewegen we ons tussen de dieren, onze eigen angst overwinnend. Wat verder staat een reuzengrote bijenkorf waar we middenin gaan staan met ons hoofd in onze hals. De ronde opening tekent grafisch af tegen een donkere hemel, als een werk van Escher.
Rondwandelen op een verlaten domein in een zachte, donkere nacht geeft iets magisch, een verbondenheid met al de kunstwerken die hier staan, dag en nacht, als het publiek weg is, als de kunstenaar er niet is en de eigenaars ook niet. Wij en de kunstwerken, wij en ‘den dikken darm’.
Na een verkwikkende nachtrust en met toch iets van polyester- en verfgeur in onze neus, worden we vergast op een lekker ontbijt. De zon schijnt op de dorpel, de meerkoeten en waterhoentjes laten zich horen en de eerste groep bezoekers wordt al rondgeleid. Wij genieten en zijn zeer tevreden met dit onverwachte geschenk.

Later op de dag zijn we terug in de stad en in de ban van het geluk kopen we allebei een Win for Life want dit is het moment, we voelen het! De loterij denkt daar anders over, allebei niets, zelfs geen eurocent. Tja ‘don’t push your luck’ zeker?