Verfrissend

Voor mij is een onweer na een zwoele dag een beloning voor de hitte die ik dapper doorstaan heb. De hele dag ben ik in de weer en voortdurend zit er een kleine zweetdruppel te dringen ergens tussen mijn schouderbladen. Met klam voorhoofd en slome tred beweeg ik door mijn huis. Dat zwoele weer legt mijn systeem plat, ik zou de eerste zijn om in de jungle het loodje te leggen. Ik hoor Frank Deboosere dan ook met plezier de regenbuien en donderslagen aankondigen en vol verwachting hoop ik dat de onweersbuien dit deel van het land niet zullen overslaan. Zoals je als kind hoopt dat Sinterklaas jouw schoen niet zal vergeten.
De donders zoals ze nu weerklinken, doen me denken aan God als een kodo-drummer. Ik zie hem al boven het wolkendek torenen, met weidse kleren aan, polsbandjes om en een duivelse blik in zijn ogen. Een blik van onmetelijk plezier om de helse ritmes die hij aan de wolken weet te ontlokken. Hij vuurt zichzelf aan met enkele oerkreten en doet er nog een schepje bovenop om zijn engelen te imponeren. Water gutst met bakken over het schouwtoneel en tussendoor weet hij als geen ander de belichting van zijn show te orchestreren.
Ik kan alleen maar stil zijn en genieten van dit verfrissende spektakel.