Mijn favoriete tijd van het jaar komt er aan. Of is eigenlijk net begonnen: de nazomer. De kanteling van augustus is steevast voelbaar in de lucht. Het jaar doet een koprol en belandt op haar voeten midden in de nazomer. De zon gaat vroeger onder. Daar waar ze begin juli tot aan het appartementsgebouw reikte dat ik in de verte vanop mijn terras zie, reikt ze nu nog net tot aan het dak van het tweede huis. Lagere temperaturen, wind die al wat najaar in zich draagt en avondlicht dat anders valt. Er komt een zachteid in de natuur. Daar waar de lente één en al felheid is, kantelen we nu naar een mildere tijd. Het is nog heet, maar niet meer onverdraaglijk. De nachten koelen af, de muggen en vliegen druipen stilaan aaf. De voorbije periode krijgt ook wel de naam 'hondsdagen' mee. De dagen tussen 20 juli en 20 augustus krijgen deze schone naam omdat we dan het meeste kans op hittegolven en zwoele temperaturen hebben. Vrolijk word ik daar niet van. Ze leggen mijn systeem lam, vloeibare hersenen maken me lui. Ik kom er pas tegen de avond weer bovenop. Maar dan moet ik mijn bed in om de volgende dag weer fris op het werk te kunnen zijn. Ik denk dat mijn baas niet vatbaar is voor: 'Ik kan niet komen werken want ik heb last van de hondsdagen'. Misschien een idee voor de vakbonden om voor hondsdagen-verlof te strijden? Standaard, voor iedereen, het land lam in één grote siësta tussen 20 juli en 20 augustus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten