Ik slinger zoet van links naar rechts. Ik daal de lucht af alsof ik van een hoge Italiaanse berg zigzaggend naar beneden kom. In elke bocht stopt de wereld. Samen met mijn hart. Ik rijg een parelketting in de lucht, met zachte belletjes en blauwe parels. Ik hoor oh’s en ah’s. Een aarden schoot wacht op me. Ze heeft haar stoerste mannen opgesteld. Die houden een parelmoeren doek voor me open en staan allemaal met hun hoofd in hun nek en open mond naar me te kijken. Ze zetten hun borst dik en spannen hun armspieren, hun ogen vol aardse verwachting. Nog nooit zagen ze iemand zo zacht vallen. Ik beroer hun wangen met fluwelen hand en strijk een krul in hun wimpers. Ik borstel hun kelen schoon en fluister warme woorden langs hun tong.
Als mijn haren het doek raken word ik hen en zij worden mij.
Een zucht van verlichting stijgt op, de aarde kreunt tevreden.
Weer een gevallen engel gered.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten