Erg voorbereid zijn we echter niet. We hebben alleen een kaart met de grote wegen naar de luchthaven en naar het volgende dorp. We hebben dan ook geen idee waar die kleine, charmante wegen naartoe leiden. Daar hebben we al geluk mee gehad. Een fijn dorpje Fertilia, een historische site met graftombes van 3000 voor Christus, een grote wijngaard, dat vonden we allemaal op goed geluk. Deze keer lijkt het minder te lukken. Het weggetje kronkelt totaal de foute kant uit, wij willen graag naar rechts! We belanden op een onverharde weg die een schoon landschap verkent. Zouden we volgen? Natuurlijk, wie weet welk een geweldige short cut ontdekken wij hier!
Driewerf helaas, de weg eindigt bij wat koterij met een moestuin. We kunnen dus helemaal terug en beginnen stilaan aan het einde van onze fysiek te geraken. Dit is een ontspannen fietstocht op een ontspannen vakantie! Het begint stilaan op wat anders te lijken. Maar we gaan door, want we kunnen niet anders. Blijkt dat de kleine, charmante weg een grote lus maakt en dat we weer op de grote baan zullen belanden, met al dat Italiaans voorbijrazend verkeer.
Maar als de nood het hoogst is, is de beschermengel nabij.
Vooraleer we de terugweg kunnen inzetten, komt er achter ons een grote blauwe bus gereden. Het weggetje is zo smal dat we met fiets en al de kant in moeten. Als de bus op onze hoogte is, gaat de deur open en wenkt de chauffeur. Stap maar in, gebaart hij. Ik wijs naar mijn fiets en hij blijft knikken. Ik probeer eerst met fiets en al op te stappen in de bus die leeg is op de chauffeur en zijn kompaan na. Uiteindelijk belanden onze fietsen in de laadruimte van de bus en wij belanden zonder kleerscheuren op onze eindbestemming, op een zachte zetel voor onze pijnlijke konten en zonder uitlaatgassen in onze neus.
Beschermengels. Een fijne taal om machtig te zijn, zeker in het buitenland.
2 opmerkingen:
...ja, ja ik ben ze ook tegen gekomen.....sympathieke gasten!
@ Erica: jaja, de chauffeur toverde wel een erg brede glimlach als hij jou zag :-)
Een reactie posten