Moderne groetjes

"Ik ga vanavond eten bij vrienden. Jef zal daar ook zijn."
"Ah, da's leuk dat ge die ziet, zo in helemaal ander gezelschap. Toch raar hoe het allemaal kan lopen."
Waarop de vijfjarige vanop de bank trots toevoegt: "Jef, dat is mijn peter!"
"Jaha, dat weet ik, jij hebt een leuke peter hé."
"Wil je hem soms de groetjes doen?"
De kleine reageert lauw en kleurt rustig verder. Wij babbelen rustig verder. Na twintig minuutjes: "Mama, wat zijn dat, de groetjes?"
"Wel Heidi kan vanavond tegen Jef zeggen dat ze jou gezien heeft en zo de groetjes aan hem doen. Dus dan zeg jij eigenlijk hallo tegen Jef zonder dat je hem zelf gezien hebt."
Hij is duidelijk niet onder de indruk en kleurt rustig verder. Tot ik een half uurtje later mijn jas aantrek en wil vertrekken. Ik hoor hem vanalles zeggen vanuit zijn zetel, maar ik versta er niets van. "Herhaal eens even aub?"
"Awel, als jij nu een foto van mij pakt en die straks aan Jef laat zien. Is dat ook geen goed idee?" En hij voegt er niet eens aan toe dat dat dan met de gsm kan of met een fototoestel, hij vindt het de vanzelfsprekendheid zelve dat ik een apparaat bij heb dat daar wel voor zal zorgen.
De moderne groetjes zijn geboren. En de ontvanger was er erg blij mee.