Staken. Een staking. Net op 30 januari. Dan komen de Europeanen. 19. Niet die voor de Europese top, maar die voor ons project 'Every picture tels a story'. Gaan zij hier geraken? En hoe gaan zij hier geraken? We kunnen nu niks doen want we weten niet wat er gaat gebeuren. We zullen moeten wachten tot de maandag zelf. De hele dag standby zijn en rijden naar waar nodig is.
Dat begon dan met op zondagavond de Litouwers te gaan halen. Die maakten er gewoon een extra dagje Antwerpen van. Slim van hen en handig voor ons: geen file naar de vlieghaven.
Op maandag zouden als eersten de Italianen komen, maar die kregen op de vlieghaven te horen dat hun vlucht gecanceld was. Ze konden een nieuwe vlucht via Zurich krijgen. Naar Zaventem. Doen! En dan hadden we nog Ieren die dan maar naar Düsseldorf vlogen in plaats van naar Charleroi. Waardoor Jos in alle vroegte met het buske naar daar kon bollen, over ijzige wegen. Tot slot waren er de Engelsen die via Amsterdam geboekt hadden en die wonder boven wonder met tien minuten vertraging in Zaventem landden. Helemaal volgens het boekje, maar nét dat gaf zoveel verbazing!
Wij leerden alvast dat alle wegen naar Antwerpen leiden. Zonder zwans.
maandag 30 januari 2012
zondag 29 januari 2012
Moderne groetjes
"Ik ga vanavond eten bij vrienden. Jef zal daar ook zijn."
"Ah, da's leuk dat ge die ziet, zo in helemaal ander gezelschap. Toch raar hoe het allemaal kan lopen."
Waarop de vijfjarige vanop de bank trots toevoegt: "Jef, dat is mijn peter!"
"Jaha, dat weet ik, jij hebt een leuke peter hé."
"Wil je hem soms de groetjes doen?"
De kleine reageert lauw en kleurt rustig verder. Wij babbelen rustig verder. Na twintig minuutjes: "Mama, wat zijn dat, de groetjes?"
"Wel Heidi kan vanavond tegen Jef zeggen dat ze jou gezien heeft en zo de groetjes aan hem doen. Dus dan zeg jij eigenlijk hallo tegen Jef zonder dat je hem zelf gezien hebt."
Hij is duidelijk niet onder de indruk en kleurt rustig verder. Tot ik een half uurtje later mijn jas aantrek en wil vertrekken. Ik hoor hem vanalles zeggen vanuit zijn zetel, maar ik versta er niets van. "Herhaal eens even aub?"
"Awel, als jij nu een foto van mij pakt en die straks aan Jef laat zien. Is dat ook geen goed idee?" En hij voegt er niet eens aan toe dat dat dan met de gsm kan of met een fototoestel, hij vindt het de vanzelfsprekendheid zelve dat ik een apparaat bij heb dat daar wel voor zal zorgen.
De moderne groetjes zijn geboren. En de ontvanger was er erg blij mee.
"Ah, da's leuk dat ge die ziet, zo in helemaal ander gezelschap. Toch raar hoe het allemaal kan lopen."
Waarop de vijfjarige vanop de bank trots toevoegt: "Jef, dat is mijn peter!"
"Jaha, dat weet ik, jij hebt een leuke peter hé."
"Wil je hem soms de groetjes doen?"
De kleine reageert lauw en kleurt rustig verder. Wij babbelen rustig verder. Na twintig minuutjes: "Mama, wat zijn dat, de groetjes?"
"Wel Heidi kan vanavond tegen Jef zeggen dat ze jou gezien heeft en zo de groetjes aan hem doen. Dus dan zeg jij eigenlijk hallo tegen Jef zonder dat je hem zelf gezien hebt."
Hij is duidelijk niet onder de indruk en kleurt rustig verder. Tot ik een half uurtje later mijn jas aantrek en wil vertrekken. Ik hoor hem vanalles zeggen vanuit zijn zetel, maar ik versta er niets van. "Herhaal eens even aub?"
"Awel, als jij nu een foto van mij pakt en die straks aan Jef laat zien. Is dat ook geen goed idee?" En hij voegt er niet eens aan toe dat dat dan met de gsm kan of met een fototoestel, hij vindt het de vanzelfsprekendheid zelve dat ik een apparaat bij heb dat daar wel voor zal zorgen.
De moderne groetjes zijn geboren. En de ontvanger was er erg blij mee.
Abonneren op:
Posts (Atom)
