Exploration

At any given moment, no matter where you are, there are hundreds of things around you that are interesting and worth documenting.'
Dat prijkt op de achterflap van het boek dat ik als geschenk krijg: 'How to be an explorer of the world.' De gever wil maar wat graag mee op exploratietocht. Zo gezegd, zo gedaan. Op een veel te zwoele Vlaamse feestdag krijgt de bakfiets een zonnedak, een koelbox en een mand met allerlei dingen die je nodig denkt te hebben op zo een tocht. Een kussentje voor het achterwerk en eentje voor de rug maken het geheel af.
We documenteren onze tocht met foto's, maar ook met tekeningen. Vlakbij huis en zo veel te zien.
Roze flamingo's in een tuin van een rijtjeshuis.
Allerlei verklede figuren die in het Gentse water springen.
Mannen die op zuiderse wijze het voetpad gebruiken.
Voor onze verdere ontdekking trekken we het park in want 'exploration 22' zegt: "Visit a local parc, create a color-coded map of the position of the other people in relation to you. Note what the people looked like (what they were wearing)." En dat doen we.


Of tenminste we doen toch een poging, want het aantal mensen en hun juiste positie verandert erg snel in een park. Zeker als die mensen een spel aan het spelen zijn, zoals dat nieuwe spel met die houten blokken. En die mensen die het plots te heet krijgen op het bankje in de volle zon en naar een schaduwplek op het gras verschuiven. Een koppel of niet? Hij wil wel maar zij niet? Het tweetal wat verder op is veel duidelijker in hun lichaamstaal: zij flirt, hij ligt stoer op zijn ellebogen achterover geleund. Als er een vijftal kerels met brommertjes op hooguit een meter van ons komt zitten, terwijl er verder nog massa's vierkante meters vrij zijn, is het tijd om onze fietsmobiel weer in te laden. Waarheen? Waar de trapster ons heen voert.
De reacties van de mensen die we voorbij fietsen zijn erg verschillend, maar meestal vooral breedlachend. Een enkeling wil volgende keer graag mee, iemand op een terras hoor ik zeggen: "Ah ja, dat is zo'n stadstaxi" en nog een andere laat ons vriendelijk oversteken, met de duim omhoog. We belanden op een verrassende rommelmarkt en op een gezellig en vooral fris binnenterras (eetkaffee Multatuli!).

Verder is vooral het fietsen op zich het meest vermakelijk. We tjezen bergaf, ik steek mijn armen in de lucht, Bobbejaanland is hier niets bij.
Nog 58 explorations te gaan, dit is een geschenk vol langdurig plezier.