Mensenmoed

Wat is moedig zijn?
Een hele tijd geleden las ik in de krant over een bijzondere vliegtuiglanding. Een Amerikaanse piloot zette zijn Boeing niet neer op de landingsbaan maar op de Hudson rivier. Het was een noodlanding eerste klas die hij perfect uitvoerde. Op de bewondering die hem te beurt viel, reageerde hij droog: ‘Ik voerde enkel mijn job uit.’
Was dit een moedig man, een held, een dappere daad? Bij ‘moedig zijn’ is de link met zulke super-acties snel gelegd. Onze helden zijn moedig en dapper. Maar hoeveel helden resten er ons nog? En zoeken we het niet te ver?
Iemand vertelde me dat moed de ene kant van de medaille is waarvan de andere kant liefde is. Moed is de mannelijke kant, liefde de vrouwelijke. In een relatie zou het dus zo werken dat de vrouw liefde geeft en als aanvulling daarop moed ontvangt van haar man. En vice versa. Waarbij liefde geven uiteraard verder gaat dan het vriendelijke, glimlachende vrouwtje zijn en dapper zijn verder dan het heldhaftige mannetje uithangen.
Maar ook in onszelf hebben we een mannelijke en vrouwelijke kant en eenzelfde wisselwerking tussen liefde en moed. Als ik mezelf graag zie, dan heb ik de moed om mezelf te laten zien. Als ik mezelf graag zie, dan durf ik mijn hart open te stellen. Dan heb ik de moed om te vragen wat ik nodig heb. Dan heb ik de moed om in de wereld te staan en verantwoordelijkheid te dragen voor mijn eigen daden.
Echte liefde voelen voor mezelf, voor wie ik ben met alles erop en eraan is niet evident. Maar op de momenten dat het er is, voel ik hoe groot de kracht ervan is.
Moedig zijn is dus des mensen: wij blijven de moed vinden om liefdevol het leven aan te gaan. Telkens opnieuw, want één dapper mens is er twee waard (een lieve vrouw én een moedige man in 1)!