woensdag 19 september 2012

Stroom

Om nog even op het zingen terug te komen - of vooruit te lopen als je dit blogtekstje eerst leest. 
Voorbije maandag zat ik met een sinusitis-snot-hoofdpijn-kop. Die had zich traag maar zeker ontwikkeld tijdens het weekend. Alleen al het idee aan zingen stond me tegen. Ik had geen idee hoe ik deftige klank zou kunnen uitbrengen. Bovendien had ik een suizend oor. En tijdens vorige les had Jackie verteld dat we naar onze eigen oren moesten zingen en er moesten op letten of onze trommelvliezen trilden. Mijn hersenen moesten duidelijk nieuwe verbindingen maken om deze informatie te verwerken. Ik deed mijn best om zo te zingen en iets in mijn oren te voelen, maar dat was allemaal erg vaag. Voorbije maandag suisden mijn oren al zonder dat ik zong, dus dat was een hele verbetering.
Na wat massage, beweging en speelse oefeningen gingen we weer met Sa Re Ga aan de slag. Jackie zong combinaties voor en wij zongen die na. Het vergde al heel wat concentratie om te onthouden wat zij net een seconde geleden gezongen had. Nadien moest een medeleerling alleen improviseren. Ik was vooral blij dat zij aan de beurt was en dat ik even achterover kon leunen, want dat suizend oor begon serieus vermoeiend te worden. Maar kijk, ook dan komen er mooie boodschappen binnen. Over je klank zacht laten beginnen, hem niet maken maar hem ontvangen en hem dan voller en voller laten worden, hem voelen, hem verkennen en pas overgaan naar de volgende klank als je helemaal je stroom gevonden hebt, als je er midden in zit. Want zo is het in het leven toch ook, je kan maar vanuit je eigen stroom naar het volgende overstappen, als je voelt dat het helemaal goed zit.
En dat kwam binnen.
Want hoe vaak denk ik niet dat ik al klaar ben voor het volgende, terwijl ik eigenlijk nog niet in mijn stroom zit. Hoe vaak zet ik geen stappen omdat ik mezelf innerlijk een duw in mijn rug geef, me geen rust gun, altijd maar verder moet. Ik ga eens proberen een tijdje gewoon te blijven staan, te ontvangen, te kijken en te voelen. Dan mag ik innerlijk duwen wat ik wil en mezelf proberen overtuigen met allerlei argumenten, ik zal pas stappen als ik mijn stroom gevonden heb, als ik voel dat het helemaal goed zit.
En met die sinusitis-snot-hoofdpijn-kop was het de dag nadien al veel beter, zingen blijkt een krachtig medicijn.

Geen opmerkingen: