dinsdag 16 maart 2010

Bereikbaar

Op de tram richting stad volg ik een gesprek tussen een koppel. Hij is leerkracht met net enkele klassenraden achter de rug en er moet hem het een en 't ander van het hart. Want die jongeren, die hebben het niet gemakkelijk. Er is zo veel aanbod dat de school bij in het lijstje van 'keuzes' komt. Ze hebben immers nog 7 hobby's, gaan op zaterdag uit, werken in de bakker, moeten dan ook nog bij de moemoe op bezoek en hebben zo geen tijd voor hun huiswerk. En dan moet je als leerkracht zorgen dat die jongere genoeg kansen krijgt en herkansingen want je moet aan de overheid aantonen dat je hem voldoende aangeboden hebt. Ouders staan als één blok achter zoon- of dochterlief dus je moet je als leerkracht ook nog eens aan hen verantwoorden.
Eén regel is alvast erg duidelijk op hun school: geen GSM-gebruik tussen half negen en vier uur. Dat lijkt me niet slecht.
Onlangs las ik in de krant over jongeren die lichte paniekaanvallen hebben als ze een kwartier geen sms gekregen hebben. De wereld is hen vergeten! Hun vrienden hebben hen laten vallen! Het moet pijnlijk zijn om in die gedachtenmolen te zitten. Of wat te denken van een meisje dat gemiddeld
60 smsjes per dag van haar lief kreeg en zich verplicht voelde om op elk berichtje te reageren? Af en toe klassikaal oefenen in een GSM-loze periode kan de gemoederen alleen maar ten goede komen.
Nu ja, als ik zulke zaken hoor, probeer ik dat altijd even op mezelf af te stemmen. Want ik geef het toe, als mijn GSM een volledige dag geen geluid heeft laten horen, passeert er ook een stem door mijn hoofd die zegt 'Alarm, uw vrienden zijn u vergeten, u bent wellicht de laatste bewoner op aarde!' Als ik een dagje op stap ga en ik ben mijn GSM vergeten, dan zal ik 9 op de 10 keer terugdraaien om hem te gaan oppikken. Of als ik een dagje thuis ben, dan staat tegenwoordig altijd mijn laptop aan en dan heb ik de gewoonte om elk uur eens te kijken of er een mailtje is binnengewaaid. Een dwanghandeling is dat. Telkens reikhalzend uitkijkend naar leuke woorden. En als er dan een mail is dan is het vaak een mail die ik net niet wilde krijgen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ai, en net op dit bericht heeft nog niemand gereageerd! Je boodschap klinkt alleszins erg herkenbaar, al doe ik zelf wel mijn uiterste best om van dergelijke dwanghandelingen af te geraken. Voorlopig slechts met wisselend succes ...