Lege dagen

Begin augustus, het scharnierpunt van de vakantie. Klap de tijd nu dubbel en hup, de schoolbanken zitten weer vol. Zover zijn we echter nog niet, nu is het nog even eeuwig vakantie. En als de vakantie zich rondom mij in volle omvang laat zien en voelen, dan wil ik daar graag wat van meepikken. Voor een werkend mens is het een uitdaging om een vakantiegevoel te creëren en buiten de werkuren het gedrag van de relaxte vakantieganger over te nemen.
Zo’n vakantiegevoel overviel mij laatst op een eenvoudige zaterdag midden in mijn eigen stad. Het was een dag die op voorhand niet ingevuld was, hij was helemaal leeg bij de start en kreeg zo de kans om zichzelf te vullen. De dingen gebeurden en ik ging er in mee zonder dat ik er iets voor hoefde te doen. Hier en nu zijn – wat vaak zo afschuwelijk moeilijk is – werd plots een fluitje van een cent.
Lege dagen geven een kans om te ontdekken. Bijvoorbeeld dat ik behalve een wipneus ook twee wiptenen heb, iets wat tot nu toe nog niet was doorgedrongen. Een kans om samen met een zwangere vriendin onze benen omhoog te leggen in de zetel en wat losse gesprekken de lucht in te sturen. Kans om binnen te springen bij vrienden, mee te lunchen en pas uren later weer te vertrekken.
Dat is wat vakantie mag zijn voor mij: luie leegte creëren, mezelf buiten de tijd voelen. Een uur lijkt een dag en ik word weer kind.