Good food

De Dalai Lama was in Amsterdam. Ik was ook in Amsterdam. Hij hield een lezing, ik niet. Dat ontdekte ik op de dag zelf. Wat een kans, ik zou naar hem kunnen gaan luisteren! Op de site merk ik al snel dat een kaartje bestellen en dan vooral ook betalen geen optie zal zijn. Ze bieden allemaal betalingsmogelijkheden aan die ik op dat moment niet ter beschikking heb. Maar kijk, de site heeft wél een 'ticket-prikbord' waarop Janneke meldt dat haar reispartner ziek geworden is en dat ze een kaartje over heeft. Ideaal voor mij om op gemakkelijke, cash-betalende wijze toch aan een ticket te geraken. Helaas lezen andere mensen ook sites dus wanneer ik Janneke aan de lijn heb, weet ze me te zeggen dat het ticket al weg is. Geen Dalai Lama dus, geen geestelijk inspirerende boodschap, geen intense groepservaring vandaag. Wel met de fiets de Amsterdamse stad in, door de Jordaan, langs de grachten.
Op mijn tocht beland ik aan het Spui, hét winkel-wandelgebied bij uitstek. Trams rijden af en aan, fietsers razen voorbij, winkelzakken deinen mee. Maar daarvoor ben ik niet gekomen, wel voor het Begijnhof dat hier ergens achter de muren te vinden is en de moeite zou zijn. Intussen ben ik in een licht dwaze bui van de honger en dwaal ik dwaas de grote poort door, het kleine hof in en meteen de kleine kapel binnen. Daar is een eucharistieviering bezig. Dat verrast me zo dat ik me spontaan op een kerkbank neerplof. Niet één keer bedenk ik me of vraag ik me af wat ik hier doe. Ik ben hier en de herkenning van de teksten, het mee prevelen van 'Hosannah in den hoge' doet me meer dan ik voor mogelijk hield. Twee priesters gaan de mis voor, twee jonge mannen zijn het. De ene komt soms moeilijk uit zijn woorden en spreekt in zijn preek over naastenliefde. De andere ziet er uit als een Boeddhistische monnik in katholieke gewaden. Ongelooflijk, ik krijg hier mijn mini-versie van het Dalai Lama bezoek. De portie geestelijk voedsel proeft goed.

Maar de inwendige mens wil ook wat (een hostie is heus niet voldoende) dus de honger stuwt me verder, naar De Waaghals, een lekker vegetarisch restaurant in de Pijp. In afwachting van mijn date schrijf ik wat en luister ik stiekem gesprekken af. En waarachtig, de dame aan de tafel naast mij begint over het bezoek van de Dalai Lama. Ze hoorde iemand die er bij was en die was er vol van. Ik kan niet anders dan hen aan te spreken en naar meer details te vragen. Blijkbaar is de hoogheid D.L. een zeer aimabel en gezellig spreker met de nodige dosis humor. Hij zet zich op zijn gemak op het podium, krabt eens op z'n hoofd en leest een boeddhistische spreuk voor alsof hij ze nog nooit hoorde. 'That is so true', laat hij er schijnbaar verbaasd en glimlachend op volgen. Het vraagt concentratie om hem te beluisteren, maar de algemene, ingespannen en blije sfeer van het publiek maakt er sowieso een bijzonder moment van.

De Dalai Lama was in Amsterdam. Het voelt alsof ik er bij was.