Drijvende fonteinen

In een wapperend rokje op een te grote mannenfiets. Zo start mijn verkenning van Rotterdam. Gids van de dag is Jan, die de 18 jaren die hij reeds in deze stad vertoeft, ten volle kan inzetten. Hij voert me moeiteloos van de ene naar de andere brug, benoemt de hoge gebouwen, weeft historische feiten tussen zijn verhaal en oriënteert me in deze stad die meteen mijn hart verovert. Zo wijds, zo kosmopoliet, zo vol van waterkanten. In Antwerpen is het erg eenvoudig om je op het water te oriënteren: daar ligt de Schelde, punt uit. In Rotterdam word ik omgeven door water en geef ik het al snel op om daar wijs uit te geraken.
Aan een andere kade dan die waar wij staan, ligt een groot cruiseschip aangemeerd met de toepasselijke naam: Rotterdam. Jan zegt me dat het vertrekkensklaar ligt of net toekomt, want het wordt geflankeerd door twee kleine boten. Die boten zijn uitgerust als drijvende fonteinen. Ze kunnen drie krachtige waterstralen in de lucht spuiten ter verwelkoming of ter afscheid. Op dit moment zien we echter maar drie slappe flut-straaltjes die van weinig welkom getuigen. Tot vertrek zetten ze al helemaal niet aan. Hoewel...

We fietsen verder en na enkele minuten laat het dikbuikig cruiseschip van zich horen. Een zware hoorn vult de lucht boven het water en blijft tussen de moderne gebouwen hangen. De klank is vol en indrukwekkend. Net op het moment dat het geluid dreigt weg te ebben, volgt de volgende hoorn. De klank vult de kaaien met een spanning van vertrek en verre reizen.
Intussen zijn wij bij de kade beland waar de Rotterdammer haar trossen gelost heeft om voor volle zee te kiezen. Het schip laat ons achter aan de waterkant, tussen de andere uitwuivende mensen. En dan laten de drijvende fonteinen hun werkelijke kunsten zien. Terwijl de grote boot zich traag en statig keert op de Maas dribbelen de twee kleine boten rond haar flanken. Af en toe zetten ze zichzelf flink onder water alsof ze naar adem moeten happen. Maar meestal spuiten ze torenhoge waterstralen die de zonnestralen weerkaatsen. Dit is een gepast afscheid.
Het heeft mij ook blij gemaakt. Wat een kado, wat een timing zomaar tenmidden van een verkennende trip doorheen Rotterdam.