zaterdag 6 februari 2010

Kerstboom

Kan ik in februari nog over een kerstboom beginnen? Het is riskant om te schrijven, maar mijn kerstboon was tot gisteren nog in mijn leven. Het was een prachtexemplaar, een dure Nordmann. Hij was niet groot en had een gezellig dik buikje waar hij graag mee pronkte in mijn living. Zonder een krimp te geven, zonder een naald te laten vallen stond hij de hele tijd statig recht zijn taak te vervullen. Ik merkte pas laat dat het einde nabij was. Haast onmerkbaar was zijn diepe groene kleur vermengd met een bruine gloed en zag ik dat hij stilaan zijn naalden in een droogtekramp naar zich toe getrokken had. Takjes kronkelden zich rond de verlichting en kerstballen kwamen klem te zitten tussen de oksels van de takken. Tijd dus om mijn tanden op elkaar te klemmen en als laatste der Mohikanen mijn kerstboom aan de deur te zetten. Op de huisvuilkalender zag ik dat dat nog net kon op de laatste rondgang. Gezien het dikke buikje van de boom kon ik hem moeilijk op het voetpad zetten, geen kat zou er kunnen passeren. Dus zette ik hem achter het lage muurtje aan de kant van het huis. `s Avonds kwam ik thuis en daar stond hij nog, hij keek mij scheef van onder zijn kruin aan, verbouwereerd over mijn koude optreden. Ik dierf hem niet recht in de ogen te kijken en stapte snel naar binnen. Een boom hoort buiten te staan, hij kan hier wel tegen.
Anderhalve week later echter stond hij nog te wachten, zielig tegen het muurtje gezakt. Verder geen kerstsfeer te bespeuren, geen bomenbroeders in de straat, alleen hij. Ik kon het niet meer aanzien en stuurde een mailtje naar het stadsbestuur met de vraag hem uit zijn lijden te verlossen. En warempel, de volgende dag kreeg ik een telefoontje, de reddingsactie werd ingezet. Een ploeg zou proberen mijn boom op te halen. Moest het niet lukken (om niet nader gespecifieerde reden) moest ik hem de volgende dag wel op het voetpad aanbieden. De verongelijkte voetgangers moesten we in deze dringende reddingsactie dan maar even over het hoofd zien.
De stem van de dame klonk heel serieus en ik dacht: "Waauw, mijn late kerstboom is een stadszaak geworden."

Geen opmerkingen: