Stofvrij

Hoe deze kennis in mijn hoofd belandde, weet ik niet. Ergens gelezen, van iemand gehoord? In elk geval weet ik dat het bij de Chinezen een traditie is om de laatste dagen van het jaar grote schoonmaak te houden. Zo kan er geen stof meeglippen door de kier van de deur naar het nieuwe jaar. Een proper huis om een proper jaar te starten. Dat heeft me dit jaar geïnspireerd om hetzelfde te doen.
Ik ben immers een krak in het verzamelen van stof en vooral van papier. In alle formaten en kleuren: oude kranten, nog oudere tijdschriften, kassabonnetjes, facturen allerhande, kattebelletjes, flyers,... Je kan het zo gek niet bedenken of het blijft aan mijn handen kleven of in mijn tas steken. Tijdens korte, wekelijkse opruimacties leg ik de oogst op een stapel. Want stapels ogen ordelijker. Een stapel lijkt alsof je weet wat er allemaal op elkaar ligt. Die ene stapel groeit, wordt noodgedwongen een tweede stapel (anders glijdt alles van de tafel af) en vaak een derde, maar die bouw ik dan op een andere plek. Soms zoek ik nepoplossingen en berg ik al die interessante, noodzakelijke informatie op in een kleurrijke doos die bij mijn interieur past. Dat is echter een tijdelijke oplossing, dozen hebben een beperkte capaciteit. Het is bovendien ook gevaarlijk, zeker als het papier een overschrijving betreft.
Ik ben deze stapels te lijf gegaan, met de wilskracht van een peuter die 'neen' heeft leren zeggen. Geen papieren zakje, kartonnen doos of post-itje was nog veilig. Ik heb opgeborgen, weggegooid, gepoetst, gestofzuigd. Ik bracht orde in kasten-chaos en haalde het stof achter de kachels vandaan. En dan heb ik op de allerlaatste dag van 2009 ook mijn lijf grondig opgeblonken. Het Turkse stoombad en de panorama-sauna hebben mij hier wonderwel bij geholpen.
Een stofvrij huis en propere poriën, ik ben klaar voor 2010!