Serge Mozart 2

Hoe hij aan zijn naam kwam?
Dat kan hij beter zelf vertellen. Het is zo'n genot om naar hem te luisteren. En ook om hem te zien vertellen, vooral zijn handen. Elke vinger beweegt los van de andere en brengt me bijna onder hypnose. 'le chef' krijgt een gebaar, 'manger' krijgt er een ander. Z'n tien vingers brengen nog eens evenveel verhalen over en rond en tussen het verhaal dat effectief woorden krijgt.
Ik kan er zwart op wit slechts een magere samenvatting van geven.
Hij, de oudste van vijf, wist dat hij piano zou spelen en was vastbesloten om later zijn kost te verdienen door te spelen, en niet enkel met lesgeven of andere activiteiten rond de muziek. Hij vertelt over hoe er maar één piano was op de muziekschool en dat je er als de kippen bij moest zijn om te kunnen oefenen. Dat hij kilometers aflegde in de vroege uurtjes om te kunnen spelen. En op een dag verkocht zijn grootmoeder het perceel waar ze woonden en moest hij van nog verder weg komen. Hij redde de situatie door bij een vriend en diens familie aan te kloppen. En soms nam hij gewoon een laken mee naar school en installeerde zich (knus?) op de vleugelpiano. Hij kreeg snel naam en bovendien kon hij heel goed Mozart spelen. Voilà, een naam is geboren. En zijn plan geslaagd, want hij werkt wel op de school, geeft les en leert piano's repareren, maar hij is ook pianist bij Adorons l'éternel. Een grote groep die christelijke nummers brengt en al in heel wat Europese landen op het podium stond.
Serge Mozart, een gemotiveerd man met veel hoop in zijn hart. Met wijsheden die bij hem niet uit een boekje komen maar uit zijn wezen.
* Als het vandaag niet werkt, dan werkt het morgen misschien.
* Als je problemen hebt, zing!
* Is het probleem waar je voor staat te groot? Snij het dan in stukjes.
Het was zeer inspirerend om hem te ontmoeten en brak weer enkele grenzen open, gaf een breder perspectief, bracht een andere wereld onverwacht dichterbij.