De tijd verstrijkt zoals hij dat gewoonlijk doet, dag per dag en week per week. Op de berg lijkt de tijd zich soms te vergissen en met enkele maanden tegelijk te verstrijken maar dat is inbeelding. Het komt omdat de stilte een eigen tempo en tijdsdichtheid heeft. Ze dijt uit en krimpt in zoals de bollen wol van de oude dame.
Behalve rondjes lopen, doet de jonge man intussen nog andere sport. Hij is gestart met push ups en lucht-boksen omdat hij ook fysiek sterk zal moeten zijn om ooit uit dit magnetisch veld te kunnen ontsnappen.
De oude man voelt de winter in zijn knoken, ook al is de lente net begonnen en daarom blijft hij met houtblokken zeulen.
De dagen lengen en vreemd genoeg lijkt ook het huis te lengen. En zo gebeurt het dat de jonge man op een dag tijdens één van zijn vele rondjes een nieuwe gang ontdekt in het huis. Een gang met precies twee ramen, één aan elke kant.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten