ochtendwoorden staan
gedekt op tafel
stuntelig door elkaar heen
weten ze zelf niet wat zeggen
ze kijken alle kanten op
voelen nog het warme knusse plekje
tussen de lakens, de geur
hangt als een wolk boven hen
zacht schurken ze zich wakker tegen de koffiepot
aan de tafel twee zwijgende mensen
hun lichamen als verdwaalde reizigers
in een uitgestrekt graslandschap
voeten schuifelen loom over de houten vloer
ellebogen houden handen en hoofden recht
stilaan verdwijnt de nacht uit hun ogen
en de slaap uit hun kelen
'hm' zegt hij
'ja' zegt zij
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten